۸ نشانه خودکم‌بینی که شما را در زندگی عقب نگاه می‌دارند
خودکم‌بینی به طور باور ناپذیری در جامعه رایج است در حالیکه بیشتر این افراد نمی‌دانند که از این مشکل رنج می‌ببرید.
اغلب ما می توانیم زمانی را در زندگی خود به خاطر بیاوریم که احساس حقارت کرده‌ایم, اما اگر شما به طور مداوم فکر می‌کنید به اندازه کافی خوب نیستید, ممکن است دارای خودکم‌بینی باشید.
برخی از روان‌شناسان بر این باورند که احساس خودکم‌بینی در واقع چیز خوبی است, اگر بتواند انگیزنده باشد:
“هر چقدر احساس خودکم‌بینی بیشتری تجربه شود, انگیزش برای پیروزی بیشتر خواهد شد و تحریک احساسی شدیدتری ایجاد خواهد شد”.
آلفرد آدلر
آدلر چنین استدلال می‌کند که هرگاه ما فردی را ببینیم که به بیش از آن چه که ما دست یافتیم دست یافته است, یا زمانی که مورد انتقاد قرار می‌گیریم, می‌تواند ما را برای بهتر بودن تهییج و تحریک کند.
اما برخی دیگر از افراد بر این باورند که, خودکم‌بینی می‌تواند کاملا تضعیف کننده باشد و تاثیراتی جدی بر سلامتی و تندرستی بگذار.
در این مقاله به ۸ نشانه از خودکم‌بینی که ممکن است در ما وجود داشته باشد اشاره می‌کنیم:
۱. شما به تایید مداوم نیاز دارید؟
آیا شما همواره نظر دیگران را درباره کارهایی که انجام داده‌اید, می‌پرسید؟ آیا اگر شما کاری انجام داده‌اید, پس از آن نیاز دارید که درباره آن کار از شما تعریف شود؟
این مسئله می‌تواند ریشه در کودکی و عدم تحسین شما از طرف والدین خود باشد. در مرحله نخست از زندگی, ستایش پدر و مادر از فرزندان می‌تواند عزت نفس را افزایش دهد. اما اگر نادیده گرفته شده‌اید, زمانی که بزرگتر می‌شوید, به دنبال این ستایش از جانب دیگران هستید.
۲. آیا شما به طور کلی نسبت به نظرات دیگران حساس هستید؟
آیا زمانی که می‌شنوید دیگران درباره شما صحبت می کنند, ناراحت می‌شوید؟ آیا به طور کلی درباره این که دیگران درباره شما چه فکر می‌کنند, حساس هستید؟ آیا زمانی که می‌شنوید کسی درباره شما نظری می‌دهد, احساس می‌کنید که نمی‌توانید از خود دفاع کنید؟ آیا هر چیزی را که برعلیه شما گفته می‌شود به دل می گیرید و هفته‌ها درباره آن نگران هستید؟
همه ما زمانی که کسی حرف وحشتناکی درباره ما می‌گوید, کمی ناراحت می‌شویم, که این عادی است. اما اگر شما درباره مسائل جزئی استرس می‌گیرید, می‌تواند نشانه‌ای برای خودکم‌بینی باشد.
۳. آیا نیازهای خود را در آخر قرار می دهید؟
اگر دچار خودکم‌بینی باشید, بسیار محتمل است که زمانی که به اولویت‌بندی می‌رسید همواره خود را در آخر قرار دهید. زیرا شما احساس حقارت کرده و خود را مستحق هیچ نمی‌دانید, اهمیت دیگران باید بالاتر از خودتان قرار می‌دهید و این امر برای شما کاملا درست بنظر می رسد.
در هر حال, هرگز فراموش نکنید که در طول زمان, قرار دادن خود در آخر می‌تواند منجر به احساسات رنجش و خشم گردد.
۴. آیا حتی نمی‌توانید انتقاد‌های سازنده را بپذیرید؟
همه ما برای بهتر شدن زندگی نیاز داریم تا به انتفادهای دیگران گوش دهیم و در جهت رفع آنها تلاش کنیم, اما اگر کوچکترین انتقاد, شما رابرای هفته‌ها ناامید و ناراحت می‌سازد, پس این به طور قطع نشانه‌ای است که اوضاع خوب نیست.
انتقاد سالم برای هر فردی ضروری است, و هیچ کس نباید مستثنی نیست. اما افرادی وجود دارند که از کوچکترین نصیحتی گریه می‌کنند یا خجالت زده می‌شوند. در این باره تفکر کنید که شما چگونه به عنوان یک فرد یا همکار رشد خواهید کرد اگر شما هرگز بازخوردی دریافت نکنید؟
۵. آیا از چاپلوسی درباره‌تان لذت می‌برید؟
ممکن است شما قادر به دریافت انتقادات سازنده نباشید, اما آیا شما عاشق تعریف هستید. چاپلوسی کردن دیگران موجب می شود که شما به مدت کوتاهی احساس بزرگی کنید, و درباره خود احساس بهتری دارد.
مشکلات, زمانی آغاز می شوند که شما باید بدون دریافت انبوهی از ستایش ها با مسائل کنار آمده و برای پیشرف در کار و موفقیت تلاش کنید.
۶. آیا اغلب (کارها) را به تعویق می اندازید؟
آیا شروع پروژه ها و وظایف برای شما سخت است؟ آیا شما کارهایی را که می‌توانید انجام دهید, به فردا موکول می‌کنید وسپس فردا می‌آید و شما هنوز نمی‌توانید راهی برای انگیزش خود پیدا کنید؟
اگر شما فردی هستید که همواره کارها را به تعویق می‌اندازید, می تواند به این دلیل باشد که شما از این مسئله ترس دارید که هر کاری که انجام دهید به اندازه کافی خوب نخواهد بود, پس چرا خود را حتی با آغاز آن کار به زحمت بیاندازید؟
۷. آبا از جامعه فاصله می‌گیرید؟
بیشتر ما به دلایل بسیار متفاوتی از بیرون رفتن و بودن در جامعه نفرت داریم. اما اگر شما در واقع از جامعه کناره گیری می‌کنید, فکر کنید که چرامایل به بیرون رفتن نیستید.
آیا این بدین دلیل است که شما نمی‌خواهید بشنوید که دیگران درباره شما چه می‌گویند, یا تنها به این خاطر که شما این حقیقت را می‌دانید که به اندازه کافی خوب نیستید؟ آیا شما در این باره نگران هستید که مردم متوجه خواهند شد که شما خوب نیستید, بنابراین شما در منزل می‌مانید پس شما حقیقت را درباره خود نخواهید فهمید؟ در منزل ماندن و بنابراین اجتناب از هرگونه مقایسه‌ای با سایرین, نشانه‌ای از خود کم بینی می‌باشد.
۸. آیا شما تقصیرات خود را بردوش دیگران می‌اندازید؟
با اینکه شما همه چیز را درباره نفاط ضعف خود می‌دانید اما در تقابل با دیگران بسیار سختگیرتر و عیب‌جوتر می‌باشید. همچنین ممکن است برای خارج کزدن خودتان از مرکز توجه مشکات و نقاط ضعف دیگران را بزرگتر جلوه داده و به آن اشاره کنید. به دلیل اینکه در حال حاضر درباره خود احساس خوبی ندارید, اهمیت نمی‌دهید با رفتار شما دیگران درباره خود چه احساسی بدی دارند. و زمانی که دیگران احساس بدی دارند, شما احساس بهتری خواهید داشته.
تفاوت بسیار زیادی میان احساس حقارت و واقعا حقیر بودن, وجود دارد. توجه کنید که استعدادها یا نقاط قوت شما چه چیزهایی هستند وبه جای برجسته کردن ضعف‌هاییتان, بر آنها متمرکز شوید.
” هیچ کس نمی تواند بدون اجازه شما, شما را وادار کند تا احساس حقارت کنید”.
برگرفته از :learning-mind
ممنون از مقاله خوب شما
آیا راجع به درمان خودکم بینی هم مقاله ای دارید؟