آزمون مقیاس اضطراب کتل

توضیحات

مقیاس اضطراب کتل

• میدان کاربرد آزمون

عصر ما را “عصر اضطراب” نامیده اند و مسلم است که در چنین عصری تظاهرات اضطراب بسیار فراوان و گسترده اند. در گسترۀ فعالیت های بالینی، هنگامی که تشخیص به منظور روان درمانگری یا به دلیل مسائل مربوط به قلمرو پزشکی داخلی که “تنیدگی”های زندگی آنها را به وجود آورده اند، صورت می گیرد، تعیین دقیق نقش اضطراب به صورتی دقیق و قابل اعتماد از پیش ضرورت پیدا می کند. همچنین موقعیت های متعددی در روانشناسی اجتماعی یا آموزشگاهی وجود دارند که در آنها سنجش طراز اضطراب از اهمیت خاصی برخوردار است.

تاکنون، تشخیص های فردی و پژوهشهای مختلف، تخمین خود را دربارۀ اضطراب از خلال مصاحبه در مراجعات بالینی به دست می آورده اند. متأسفانه دلایل  متعددی مانند فقدان صداقت آزمودنی ، تفاوت در کاربرد کلمات و نبودن ضوابط لازم برای ایجاد یک موقعیت یکنواخت ،دستیابی به یک سنجش مطمئن را مشکل می سازند . “کتل”در پژوهشی دربارۀ ماهیت اضطراب نشان داده شده است که درجه توافق دو روانپزشک که به دلیل مهارتشان در تشخیص برگزیده شده اند ، علیرغم پذیرفتن تعریف مشابهی از اضطراب ، در حد ضریب همبستگی ۲/۰ یا ۳/۰ بوده است .

مقیاس اضطرابی که اینک عرضه می گردد بر اساس پژوهش های گسترده ای فراهم شده  و احتمالاً مؤثرترین ابزاری است که به صورت یک پرسشنامۀ کوتاه فراهم آمده است ، پرسشنامه ای که می تواند مکمل تشخیص بالینی باشد و نتیجه ای عینی با هدف های پژوهشی به دست دهد.

این پرسشنامه را می توان بدون مراقبت به کار بست، بدین معنا که وقتی بیمار در اتاق انتظار است می تواند به چهل مادّۀ تست در تقریباً پنج دقیقه پاسخ دهد . جنبه خصوصی این موقعیت تا وقتی که فرد هنوز شناخته شده نیست ناراحتی کمتری برای او به دنبال دارد و موجب می شود که وی بیش از موقعیت مصاحبۀ مستقیم ، عینی و صادق باشد . چه انحرافی و تأثیری که براساس تلقین ایجاد می گردد در این موقعیت به مراتب کمتر است و بالاخره تصحیح پرسشنامه به کمک ” پنجرۀ تصحیح ” در کمتر از یک دقیقه صورت می پذیرد .

مقیاس اضطراب را می توان در هر دو جنس ، در همۀ سنین بعد از ۱۴-۱۵ سالگی و در اکثر فرهنگها به کار بست. مقیاس حاضر نه تنها مختص یک تشخیص نخستین است بلکه برای ترسیم نمودار تحول بیمار نیز به کار می رود. چه می توان آن را پس از یک هفته یا بیشتر ، مجدداً به کار بست بدون آنکه آزمودنی بخش مهمی از پاسخ های گذشتۀ خود را به یاد آورد .

نمرۀ اصلی یا کلی به صورت یک نمرۀ طراز شدۀ “اضطراب کلی ” است که موضع بیمار را در پهنۀ یک مقیاس یازده پارکی مربوط به گروهی  که آزمودنی  به آن تعلق دارد ، نشان می دهد . اما نمره های دیگری نیز می توان بهدست آورد که :

الف- نقش ساختهای شخصیت و مشارکت آنها را در ایجاد اضطراب مشخص می کنند .

ب-  بین اضطراب آشکار نشانه دار و اضطراب پنهان که هشیارانه به کار نمی افتد تمایز  ایجاد
می نمایند.

ورقه ای که برای انجام آزمون به کار می رود می تواند شکل های کیفی نشانه ها را به هنگام آزمایش مشخص کند.

• پژوهش های مربوط به توصیف ماهیت و اعتبار مقیاس اضطراب

به روی کاغذ آوردن تعداد زیادی پرسش دربارۀ آنچه معمولاً به منزلۀ تظاهرات اضطراب پذیرفته می شود ، کار آسانی است و بسیاری از مقیاس هائی که مدعی این اندازه گیری هستند در واقع چیز دیگری نیستند . اما یک مقیاس واقعی باید واجد معنا و تعریف واحدی باشد و همچنین باید باز پدید آوری آن براساس پاره ای از قوانین علمی میسر گردد. بررسی اختصاری پژوهشی که این مقیاس بر آن مبتنی است ،این موضع را مبرهن خواهد ساخت .

نخست باید اضطراب و نورزگرائی از یکدگیر متمایز شوند.یک عامل عمومی ” نورزگرائی” یعنی رگه ای که وحدت آن از لحاظ آماری به اثبات رسیده و در نمایۀ همگانی عوامل روانشناختی نامیده شده ، به منزلۀ یک واحد متمایز در پژوهش های متعددی در مورد بیماران ، دانشجویان و کودکان توسط ” کتل ” و همکارانش و نیز متخصصان دیگر ، بازیافته شده است . این رگۀ عمقی بر اساس فقدان سازش پذیری ، خستگی مفرط ، تمام شدن انرژی و انعطاف ناپذیری مشخص کردنی است .

عامل عمومی اضطراب  از راه تحلیل عوامل به منزلۀ عاملی متفاومت شناخته شده است و بر اساس داشتن نمره های بالا در آزمون های عینی تنش ، تحریک پذیری ، فقدان اعتماد به خود ، اجتناب از قبول خطر، لرزش و علائم روان – تنی متعدد ، متمایز می شود . در روان آزردگانی که نمرۀ بالائی در به دست می آورند معمولاً گرایش به نمرات بالا در  نیز مشاهده می شود . بالعکس ، غیر روان آزردگان ، در موقعیت هائی که برانگیزانندۀ اضطراب اند ، می توانند نمرۀ بسیار بالائی در عامل عمومی اضطراب داشته باشند . بدین ترتیب نباید اضطراب و روان آزردگی را مشتبه ساخت .

توضیحات تکمیلی