چگونه فرق عشق حقیقی و عشق ساختگی را تشخیص دهیم؟
یکی از هزاران چیزی که انسانها در طول زندگیشان در پی آن هستند فردی برای دوست داشتن است. یا به عبارت دیگر، یافتن عشق حقیقی.
عشق حقیقی به معنای بدون توقع و منت محبت کردن، آرامش دادن، اعتماد کردن و صادق بودن است. اینها تنها بعضی از ویژگی‌های نهفته در یک عشق حقیقی هستند. اما عشق ساختگی مانند یک دشمن کشنده است که در نقاب عشق حقیقی به شما عرضه میگردد. در ادامه به راه های تشخیص آن خواهیم پرداخت.
در ابتدا تشخیص عشق حقیقی و عشق ساختگی از هم کار دشواری است.
وقتی برای اولین بار عشق را تجربه می‌کنیم باید حتما میزان مشخصی از واقع‌بینی را همراه داشته باشیم و سعی کنیم پاهایمان را محکم روی زمین نگاه داریم و نگذاریم احساساتمان به طور کامل بر ما غلبه کنند. به این دلیل که تغییرات رخ داده در زندگی ما با ورود یک شخص جدید، شناخت و سنجش او را به عنوان کسی که قرار است با ما وارد یک رابطه ی عاطفی شود سخت و دشوار می‌کند.
دوست داشتن یک فرد با غرق در عشق شدن متفاوت است. در ابتدا تشخیص سه مقطع اصلی عشق امری ضروری است، که عبارتند از: هوس، جذب شدن و دلبستگی.
مقطع هوس بر پایه ی هورمون‌های انسان بوده و سبب افزایش میل و اشتیاق شما به طرف مقابل میگردد. بعد از آن مقطع جذب مانند جریان خون به سمت مغزتان روانه شده و شما را غرق لذت و احساسات خوشایند می‌کند. و در پایان همه‌ی اینها منجر به افزایش و تثبیت دلبستگی شما به آن فرد می گردد.
حال چگونه می‌توانیم تفاوت عشق واقعی و دروغین را تشخیص دهیم؟ پاسخ این سوال می‌تواند بر اساس شرایط آینده‌ی زندگی شما مشخص گردد. این شرایط می‌تواند مانند یک عامل تعیین کننده در پیروزی یا شکست رابطه‌ی شما عمل کند.
باید همواره به این موضوع توجه داشته باشید که شما به عنوان یک انسان در طول زندگی خود بارها فرایند تغییر را تجربه خواهید کرد و با گزینه‌های زیادی جهت تصمیم‌گیری روبهرو خواهید بود، در مسیر رشد شخصی بارها تبدیل و دگرگونی را متحمل خواهید شد و همه‌ی اینها شخصیت شما را تحت تاثیر قرار خواهند داد.
رویدادهای جدید زندگی، شما و هر فردی که داخل زندگیتان باشد را به چالش می‌کشند. و این مسئله به آسانی حقیقی یا ساختگی بودن عشقتان را روشن خواهد کرد.
وقتی شما با یک موقعیت جدید مانند یک پیشنهاد شغلی بسیار مناسب در شهری دیگر و یا رفتن به کالج یا دانشگاه روبهرو می شوید این مسئله مشخص می‌کند که آیا رابطه‌ی شما و شریک عاطفیتان ادامه پیدا خواهد کرد یا نه.
در این رابطه یک جمله‌ی قدیمی از آنتوان دوسنت اگزوپری با این مضمون نقل شده است: “عشق همیشه به معنای خیره شدن به چشمان یکدیگر نیست، بلکه گاهی باید همراه یکدیگر، در کنار یکدیگر و به یک جهت یکسان نگریست.” این به معنی احترام گذاشتن و همراه بودن در راه رسیدن به اهداف مختلف و همچنین پذیرش رشد شخصیتی یکدیگر با گذر زمان است.
به تازگی تحقیقی توسط روانشناسان درباره ی اینکه چگونه دو فرد به مقطع عشق نسبت به یکدیگر میرسند انجام شده است، که به شرح زیر است:
در حقیقت افراد ما را برای آنچه فی‌نفسه هستیم دوست دارند. شخصیت، منش و ارزش هایمان المان‌های اساسی وجود ما هستند، که احتمال تغییر آنها حتی در صورت رویایی با موقعیت های جدید رشد و پیشرفت بسیار پایین است.
در مواجهه با عشق نیز باید ابتدا از شناخت المان‌های یاد شده بهره ببریم و با فردیت یکدیگر آشنا شویم. قطعا تفاوت هایی از قبیل نژاد و قومیت، فرهنگ، سنت ها، محل تولد و… وجود خواهند داشت. اما اصلی ترین کاری که به عنوان یک انسان بر عهده ی شماست در وهله ی اول شناخت خود و بعد از آن جستجو برای یافتن فردی مناسب با توجه به آن المان هاست، فردی که قلب شما را پر کند نه اینکه حفره ای تازه در آن ایجاد سازد.
برداشت و نتیجه گیری
تفاوت عشق حقیقی و ساختگی در پذیرش کامل همه ی آنچه شما بوده‌اید، هستید و خواهید بود است. و این موضوع بسیار باارزش تر و مهم تر از عشق ورزی‌های افراطی و یا هدیه های گران قیمت است. عشق به معنی شریک شدن در زندگی یکدیگر و پس از آن تلاش برای رسیدن به کمال و رشدی با شکوه است. همیشه به یاد داشته باشید که پذیرش تغییر و وفق پیدا کردن با چالش های رابطه امر بسیار مثبتی است. زندگی یک مقصد نیست بلکه مانند یک سفر است که باید از لحظه به لحظه ی مسیر آن چه سخت و چه آسان لذت برد. همه ی ما باید فردی را پیدا کنیم که در همه ی شرایط ما را دوست بدارد، توانگر سازد و پشتیبانی کند و اگر عکس آن رخ دهد آن عشق هیچ گاه حقیقی نبوده است.
برگرفته از: lifehack
جدیترین دیدگاهها